Soleils

Wat is het verschil tussen verblind worden door fel licht en je begeven in totale duisternis? In beide gevallen zie je niets. Maar tussen deze extremen bevindt zich een pallet van oneindige mogelijkheden. In zijn nieuwste creatie Soleils zet Pierre Droulers het licht in de kijker: licht dat vele betekenissen in zich draagt en vele gedaanten kan aannemen. Zijn inspiratie kiemde vanuit twee gedichten: Do not go gently into that good night van Dylan Thomas en There’s a certain slant of light van Emily Dickinson. Van daaruit ging de choreograaf op zoek naar de stralende energie van rituelen en carnavaleske optochten. Het plezier dat die voortbrengt, beleef je enkel in groep. Daarom creëert Droulers ook een groep – negen dansers – die hij neerzet in een fijnzinnig dansstuk. "Soleils begint langzaam, (…) quasi immobiel, om te eindigen in een zotte dans van negen jonge dansers, allen overlopend van inzet, talent en vitaliteit" (Guy Duplat in La Libre).De choreograaf gaat met zijn voorstelling voorbij de grimas van de geschiedenis en wakkert het vuur van het leven weer aan.

De Frans-Belgische Pierre Droulers (1951) is een sleutelfiguur in de Belgische dans. Hij volgde opleidingen aan het Mudra – de school van Maurice Béjart in Brussel – bij de Poolse theatervernieuwer Jerzy Grotowski en de Amerikaanse regisseur Robert Wilson. Hij is geassocieerd kunstenaar bij Charleroi danses.