Onzichtbare herinneringen komen tot leven in een performatief spookhuis
Hoe manifesteren spoken zich vandaag de dag? In een overgangsgebied waarin echo’s en flarden licht ronddwalen, laten vier performers zich overspoelen door gebaren, woorden, beelden, sensaties, herinneringen, gehallucineerde materie en ficties. Met enkele spots, een spiegel en een krijtje biedt Music Hole een zintuiglijke en subliminale reis door onze psyche en onze overtuigingen, zwevend tussen dansmanie, cathartische performance en hedendaagse fantasmagorie.
Voor zijn nieuwe creatie Music Hole neemt Steven Michel de figuur van het spook als uitgangspunt om onze relatie tot het verstrijken van de tijd, het geheugen en het onzichtbare te bevragen. Geïnspireerd door spiritistische praktijken en door het concept hauntology dat verwijst naar spookachtige sporen die door de tijd heen sijpelen, het heden binnendringen, en zo indrukken van 'déjà-vu' opwekken, verkent en vertaalt de choreograaf deze spookachtige verbeelding naar het podium.
De carrière van Steven Michel loopt via twee sporen: hij danst in creaties van anderen (met name zijn lange samenwerking met Jan Martens) en creëert tegelijk ook eigen werk. In zijn eigen creaties is hij geïnteresseerd in interdisciplinaire samenwerkingen, zowel met beeldend kunstenaar Théo Mercier (met hun creatie Affordable Solution for Better Living waarvoor ze de Zilveren Leeuw ontvingen op de Dansbiënnale van Venetië in 2019), met beeldend kunstenaars Sarah en Charles (voor THEY MIGHT BE GIANTS) en componist Raphaëlle Latini (voor DATADREAM), om er maar een paar te noemen.