Mamma Medea

Een Franstalige Medea in de versie van een Vlaams auteur. Tom Lanoye keert met zijn Mamma Medea terug naar de oorsprong van de 2500 jaar oude mythe. Hij tekent een jonge Medea, nog niet bezwaard door misdaad en liefde. Van daaruit stuwt zijn scherpe, sensuele taal het stuk onverbiddelijk naar zijn dramatische climax. De slagerszoon haalt het oude verhaal van Euripides door de vleesmolen en prepareert het op zijn geheel eigen wijze. Het is typisch Lanoye, kortom. Maar dan in het Frans. Misschien had Medea nooit het pad van de Zwitsers-Brusselse regisseur Christophe Sermet gekruist als hij de versie van Lanoye niet was tegengekomen. ‘Het is een oude mythe, ondergedompeld in een hedendaags bad. Een ontmoeting tussen mythologie en trivialiteit die vonken geeft’, zegt hij. De eerste, Vlaamse, Mamma Medea was in 2001 in Toneelhuis te zien, in een regie van Gerardjan Rijnders en las als een clash tussen culturen, een machtsconflict met liefde als inzet. De Franstalige versie resoneert anders, maar niet minder dringend. Integendeel misschien. Christophe Sermet studeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Naast theatermaker is hij ook te zien als acteur in theater en film. Projecten als Hamelin, Une laborieuse entreprise, Antilopes en nu Mamma Medea gaven maakten hem tot een van de belangrijke regisseurs van zijn generatie.