Wat kan opoffering vandaag betekenen? Kan het offer beschouwd worden als een poëtische daad, een alledaagse gebeurtenis die in ieders leven voorkomt? Wat zou het betekenen om jezelf op te offeren, collectief of individueel?
Hooman Sharifi is een Noorse choreograaf en danser met Iranese roots. Samen met vijf andere Iranese dansers die in Europa wonen en werken, gebruikt hij het revolutionaire Le Sacre du Printemps uit 1913 als inspiratie om zijn verhaal te vertellen. Het lenteoffer van toen vertaalt hij naar de uitdagende tijden van vandaag.
In deze voorstelling neemt elke individuele danser een onafhankelijke plaats in. Elk brengt zijn eigen fysieke offer. Maar samen met het publiek zoeken ze ook iets wat individualiteit overstijgt; een gemeenschapsgevoel gebouwd op de bereidheid om zich op te offeren en de ander te ontmoeten.
Op muziek van de tambura, een oud instrument dat live wordt bespeeld door Arash Moradi, creëert dit ongelooflijke team van dansers een collectief lichaam van opoffering, een ritueel van de dood.