Tussen schoonheid en gevaar: dansen met drones

"Deze schepping onthult de contrasten en grenzen tussen werkelijkheden (...) om de manier waarop we naar Gaza kijken te veranderen. En misschien zelfs de manier waarop dans wordt gezien..." (Thomas Hahn, Danser Canal Historique) 

De hedendaagse mens laat zich massaal omringen door drones en andere (semi)autonome apparaten. Het gebruik ervan reikt ondertussen veel verder dan de aanvankelijke programmering. Fantastisch, als je ziet hoe performers deze machines als spelelement en zelfs dansobject inzetten. Maar ook gevaarlijk, als je de mogelijkheden van drones bekijkt voor spionage en oorlogsvoering.

Phoenix vat perfect de ambiguïteit van de moderne technologie. Via een webcam en een gehackte server maakt het publiek verbinding met een gebied dat anders moeilijk toegankelijk zou zijn: we leren dabke-danser Mumen Khalifa kennen, die opgroeide in een Palestijns vluchtelingenkamp. Hij vertelt ons, live vanuit zijn flat in Gaza, over zijn ervaring met de bewakingsdrones. En laat ons meevolgen met de breakdancers van Myuz GB Crew, midden in een verwoest decor.

In Phoenix van Éric Minh Cuong Castaing vormt een bewakingstool de basis voor een dansante documentaire. Een intelligente clash van het dansende en opstandige lichaam, van technologie en ethiek. Spanning verzekerd.

Éric Minh Cuong Castaing, illustrator van opleiding, maakt zowel films, dansvoorstellingen als beeldende kunst. In zijn choreografische werk verkent hij het verband tussen dans, technologie en ethische kwesties. Centraal staat het ‘lichaam in opstand’ en in het bijzonder de uitbreiding van lichamelijkheid door middel van technologie. Van 2016 tot 2018 was hij verbonden aan het Ballet National de Marseille.