Land's End

‘Maar ik ben niet schuldig, dat is een vergissing. Hoe kan een mens trouwens eigenlijk schuldig zijn? We zijn toch allemaal mensen, de een zo goed als de ander. - Dat is juist, maar zo spreken gewoonlijk de schuldigen.’ [Het proces, Franz Kafka]

In Land's End werpt het Antwerpse theatercollectief Berlin een blik op een moordzaak die uitdijt over de landsgrenzen heen. Na de moord is de consternatie in de streek groot. Vermoedens worden voorzichtig geuit en weer ingetrokken. Harde aantijgingen zijn er echter niet. Pas na enkele maanden hebben de onderzoekers voldoende tegenstrijdige verklaringen kunnen verzamelen om de daders te vatten. De huurmoordenaar wordt opgepakt door de Franse politie, de opdrachtgeefster door de Belgische. Frankrijk levert echter geen landgenoten uit, dus vindt de confrontatie plaats in een boerderij op de Frans-Belgische grens. Waar de ene grens kan worden overschreden in een vlaag van zinsverbijstering, staat de andere een overtreden onverbiddelijk in de weg. Aan de hand van afzonderlijk gefilmde interviews wordt jaren later een gesprek gemonteerd dat nooit heeft plaats gevonden. Van dat gesprek zijn we in Land’s End getuige…
Berlin [Bart Baele & Yves Degryse] startte in 2003 met de Holoceen-cyclus. In Jerusalem, Iqaluit, Bonanza en Moscownam het gezelschap telkens een ‘stad met een verhaal’ als uitgangspunt voor een unieke vorm van docu-filmtheater. Met de cyclus Horror Vacui zoomt Berlin verder in op samengestelde ontmoetingen tussen individuen. Land’s Endis het tweede van deze reeks ‘portretten aan tafel’, een productie die tot stand kwam in samenwerking met NEXT.