Diana, Even

Oude godin in een nieuw kleedje 

Een pijl boort zich in een boom in een bos. De inslag laat de pijl oneindig vibreren, wat rimpelingen op het stilstaande water veroorzaakt. Op dat moment valt Diana, godin van de jacht en beschermvrouw van fauna en flora, dood op de grond.

In Diana, Even ontstaat een nieuwe, mythische wereld. Diana is zowel jager als prooi, ze wordt gedood en herboren. Kat Válasturs choreografie voor vier danseressen en vier polyfonische zangeressen verenigt mythe en geschiedenis in een nieuw vrouwbeeld.

Kat Válastur wordt beschouwd als één van de interessantste choreografen van dit moment in de Berlijnse hedendaagse dansscène. In haar baanbrekende creaties ontwikkelde ze een heel aparte dansstaal. Op NEXT 2019 presenteerde ze Arcana Swarm, waarin ze met zeven dansers inzoomde op het ontstaan van mythologie.

In Kat Válasturs werk worden de lichamen van de performers dragers van het tijdloze, collectieve onderbewustzijn. Ze representeren dat wat de mensheid heeft vergeten, verworpen en verloren. De tegenstellingen tussen vroeger en nu worden opgeheven. Existentiële en fysieke tijd komen elkaar tegen, en er ontstaat een ruimte waarin het mythische opnieuw vorm krijgt. Válasturs choreografieën zijn opgevat als gelaagde labyrinten of webben van betekenis. Op NEXT 2022 toont ze ook Eye,Lash!.

• Na de voorstelling is er een extra open presentatie van Ne Mosquito Pas in het Arenatheater in de Schouwburg. Hier kan je vrij in- en uitlopen.
  
  Happynest, detheatermaker, Next en kunstencentrum Buda engageerden drie Vlaamse en drie Franse jonge kunstenaars in een traject waarin ze kennis, praktijk, vragen en twijfels delen. Als afsluiter werken ze in residentie en met Ne Mosquito Pas - Simon van Schuylenberg en Charlotte Nagel - aan een eigen korte solo. Daarin bevragen podiumkunstenaars hun eigen verhouding tot succes en falen door aan de slag te gaan met elementen die ze zelf als ‘gefaald’ ervaren binnen hun praktijk. Ze verkennen ideeën die het uiteindelijk nooit tot een voorstelling haalden. De ‘deleted scenes’, in de ruime zin van het begrip, uit hun vorige werken vormen het vertrekpunt voor een korte (solo) performance waarin ze een negatieve on(aan)gepaste tweedehandsversie van hun artistieke praktijk opvoeren, waarin een categorisch onderscheid tussen goede en slechte smaak als onbruikbaar wordt verklaard. Het begeleidende motto daarbij is: “If at first you don’t succeed failure may be your style” (Quentin Crisp).