De Verse Tijd

Mokhallad Rasem en Kuno Bakker spelen op één avond negen kleine voorstellingen over negen grote thema’s, met als basis de ontmoeting tussen twee mannen en twee werelden.
Een zoektocht van twee dolende zielen naar common ground.
Een zoektocht die steeds een andere vorm aanneemt. Een rituele dans, een mislukte dialoog, een fragiel beeld.

Toneelhuismaker Mokhallad Rasem speelde mee in een eerdere voorstelling van Dood Paard, Othello (Bye Bye). Kuno Bakker (Dood Paard) was vorig jaar te zien in de Toneelhuisproductie Poquelin II. De twee acteurs leerden elkaar beter kennen en voerden lange gesprekken over hun verschillende achtergrond. 

In De verse tijd onderzoeken Rasem en Bakker hun verhouding tot het huidige tijdsgewricht. De twee in Antwerpen wonende theatermakers spelen negen mini-drama’s met telkens een centraal thema: liefde, angst, eenzaamheid, seks, oorlog, geheimen, vaders, kunst en dood. Deze thema’s leiden tot conflicten, maar ook tot herkenning en verzoening. Voer voor een klassieke tragedie dus, maar deze stukjes zijn allesbehalve klassiek. Elk drama heeft zijn specifieke vorm: een dialoog, een monoloog, een dans of een spel met voorwerpen. Samen vertellen de delen een overkoepelend verhaal over twee mannen die, ondanks hun verschillen, zoeken naar de gedeelde grond waar hun levens elkaar raken en verrijken. Of waar ze elkaar misschien met rust moeten laten.

In het openhartige gesprek dat rond deze verschillen ontstaat, wordt het publiek uitgenodigd om mee te denken en zelf een positie te bepalen. 

Kunnen wij allen maar spelen
en het nergens over hebben?
Kunnen we alle woorden weggooien 
en opnieuw beginnen?
Kunnen we niet: jij bent zo en ik ben zo?