Traumboy

Ontwapenend betoog van een trotse sekswerker.

"Traumboy is voor alles een pleidooi voor vrijheid: laat mij zijn wie ik ben." (Volkskrant)

De Zwitser Daniel Hellmann is zowel prostitué als performer en in Traumboy brengt hij die twee ambten in verbinding met elkaar: de voorstelling is een beklijvende lecture performance over het reilen en zeilen van een sekswerker.

"Heel erg verschillend zijn beide jobs ook niet," legde Hellmann eerder uit aan de Britse krant The Independent. "Performen en jezelf prostitueren vooronderstellen allebei dat je heel even pretendeert iemand anders te zijn, en op die manier stellen ze je in staat méér te worden dan slechts één fragment van jezelf."

Hellmann schaamt zich niet voor zijn sekswerk, wel integendeel: aan de hand van een eerlijk en ontwapenend betoog wil hij de prostitutie uit het verdomhoekje halen, evenwel zonder de wanpraktijken goed te praten.

Callboys op het theater? Het is allemaal wel wat gelaagder dan dat. Hellmann fileert met verve de taboes die zijn beroep aantasten en bevraagt de dubbele moraal van onze op seks beluste maatschappij. Hoe strikt is de grens tussen betaalde en onbetaalde seks werkelijk? En liggen onze eigen grenzen wel degelijk waar we denken dat ze liggen?

Traumboy is een productie van 3art3 Company, het multidisciplinaire collectief dat Hellmann in 2011 heeft opgericht met Quan Bui Ngoc, een danser uit de stal van Alain Platel / les Ballets C de la B. Hun eerste voorstelling, "K.", zoomde in op de soms gewelddadige ondertoon van groepsmechanismen en werd meermaals bekroond, onder andere met de Choreografieprijs van de Swiss Author Society. Recenter werk is Requiem for a piece of meat, dat ingaat op de (schijnbare?) verschillen tussen mens, dier en ding. Mét twee biggetjes op scène.