The Automated Sniper

Laveren op de grens van kunst, gamen en oorlog

"Een knap theatraal essay over de herijking van ons begrip van oorlog" (Theaterkrant)

Met de opkomst van virtuele oorlogsvoering wordt het verschil tussen het spelen van een oorlogsgame à la Battlefield en het afvuren van échte wapens een flink stuk kleiner. Wat moet de ethiek nu de vijand is gereduceerd tot een serie pixels op een scherm?

In The Automated Sniper tekent theatermaker Julian Hetzel een schrijnende parallel tussen hedendaagse oorlogsvoering (waarin drones de 'klassieke' wapens verdringen), videospelen en kunst. De voorstelling is een choreografie van de gamification van geweld. Een vlijmende oefening in militainment.

Op een maagdelijk witte scène staan twee acteurs (Bas van Rijnsoever en Claudio Rietfeld), in het vizier gehouden door een speciaal voor de voorstelling ontwikkelde paintballmachine. Op aansturen van een onzichtbare stem (Ana Wild) worden ze onder schot genomen: eerst door mensen uit het publiek, maar daarna ook door een gamer uit Irak, 5.000 kilometer verwijderd van plaats delict...

De voorstelling zelf wordt letterlijk aan flarden geschoten. Julian Hetzel in De Standaard: "Als wij artiesten - zonder veel budget - al zo'n machine kunnen ontwikkelen, wat zal dat dan geven wanneer iemand met slechtere bedoelingen, meer geld en échte wapens zomaar hetzelfde kan doen? Ik durf er niet aan te denken."

The Automated Sniper is een knap maar wrang staaltje geëngageerde performancekunst, dat bij momenten ook ongemeen grappig is. De 35-jarige Hetzel, die opgroeide in Duitsland maar werkt in Nederland, werd al meermaals benoemd als één van de spannendste stemmen in het hedendaagse theatercircuit.