Gedanste dagdroom tussen waak en slaap

Hoe kom je uit je winterslaap? Wat kan er ontstaan zijn door de isolatie? En wat zullen we vinden als we naar buiten komen? Met humor en intelligentie belichaamt Boris Charmatz zijn hoogstpersoonlijke einde van onze collectieve opsluiting. Een solo die sluimert, intiem en nonchalant, tussen binnen en buiten, tussen droom en bewustzijn.

‘Ik hou ervan als choreografische ideeën naar mijn lichaam komen wanneer ik neerlig of in slaap val’, zegt Charmatz daarover. ‘Graag zou ik dus een slaperige solo maken, geïnspireerd door deze latente toestand, om de winterslaap en het ontwaken te onderzoeken, de weerslag van het dagdromen en het verlangen naar passiviteit.’ Vandaar de titel Somnole, een staat tussen ‘veille’ en ‘sommeil’, tussen slaap en waakzaamheid.

Tegelijkertijd keert Charmatz terug naar zijn kindertijd, waarin hij tijdens pauzes voortdurend klassieke muziek floot. Op basis daarvan kon hij zich zowaar een volledig fluitconcert voorstellen. Die stukjes melodie die in het hoofd rondgaan, zijn een wereld op zich, een vertrouwde schuilplaats, die in dit stuk een bijzondere rol innemen. Somnole is een fragiele solo voor het grote podium. Een intieme verbinding tussen adem en beweging.

Boris Charmatz is een van de sleutelfiguren van de hedendaagse dans in Frankrijk. In 2009 werd Charmatz aangesteld als directeur van het Centre chorégraphique national de Rennes et de Bretagne, dat hij omvormde tot een vernieuwend dansmuseum, het Musée de la danse.