O que fica do que passa

“Een visueel verbluffende dansvoorstelling met een knipoog naar expressionistische cinema”

Teresa Silva is een van de meest veelbelovende jonge Portugese choreografen en maakt grote indruk met haar verbazingwekkende solo over “wat er rest wanneer een gebeurtenis voorbij is”. Ze haalde de mosterd hiervoor bij de expressionistische cinema en de effecten die daarin gebruikt worden. Teresa Silva speelt graag met groteske gezichten: zo staat ze op scène met haar ogen te draaien terwijl ze een stille schreeuw uitstoot (de link met schilder Edvard Münch is niet ver weg). In het lichtontwerp worden de felle contrasten niet geschuwd en wordt er vaak gewerkt met schaduwen en projecties. De beangstigende klankband (met enkele fragmenten uit Prélude à l'après-midi d'un faune) lijkt zo weggelopen uit een horrorfilm. Teresa Silva gaat op scène op zoek naar een mysterieus iets, dat ze op het eind ook lijkt te vinden.

O Que Fica Do Que Passa is een visueel verbluffende voorstelling die je meeneemt op een trip naar je diepste angsten. Een minimalistische en poëtische ervaring waarin op zoek gegaan wordt naar “een oog dat voelt”. Want wat er overblijft aan het eind van een gebeurtenis is nooit iets materieel, maar altijd een herinnering of een sensatie. Deze voorstelling is zeker geschikt voor liefhebbers van Abattoir Fermé, David Lynch en buitenaardse wezens.

Teresa Silva en Filipe Pereira studeerden dans in Lissabon en volgden les bij grote namen als Meg Stuart, Vera Mantero en Debora Hey. In 2011 kreeg Teresa Silva een DanceWEB Scholarschip award op het Impulstanz-festival in Wenen, waardoor ze workshops kon volgen bij enkele vooraanstaande choreografen. In 2008 startte ze met het maken van eigen voorstellingen. Filipe Pereira danste onder meer bij Trisha Brown Company en Sofia Dias & Vítor Roriz (ook te zien op NEXT). O Que Fica Do Que Passa wordt ondersteund door de bekende Fundação Calouste Gulbenkian en speelde onder meer in het Théâtre de la Bastille in Parijs. Inferno Magazine schreef over deze voorstelling: “Een vreemd en zacht universum waar we ons met plezier in laten mee glijden”.