Ma Petite Antarctique

Uit een van haar geliefkoosde sprookjes, Frozen, haalt Tatiana Frolova een metafoor over Rusland: wat te doen met het trauma van het Russische volk nu het heden en de toekomst bevroren zijn? En wat te zeggen over Europa met zijn oprukkende nationalisme? Het ijs bevriest de harten van iedereen, maar redt en bewaart ook het verleden. In Ma Petite Antarctique, een ijskoud sprookje met een diep politiek bewustzijn, biedt het een ook nog eens een glasheldere spiegel.

Sinds meer dan 30 jaar bouwt Tatiana Frolova aan een ‘waarheidstheater’, waarin ze persoonlijke getuigenissen met een universele geschiedenis vermengt. KnAM is een buitenbeentje in de Russische podiumkunsten. Het gezelschap is gevestigd in het allerkleinste theater te lande, met slechts 26 plaatsen, in Komsomolsk-Sur-Amour, een stad die in 1932 op Stalins orders werd gebouwd door onschuldige Goelag-gevangenen. Aan het einde van Eurazië, waar de winter zes maanden duurt en het vriespunt -40  graden kan bereiken, blijft Frolova in de noodzaak van theater geloven.

Zonder vaste financiering van buitenaf geldt KnAM sinds de perestroika in de Sovjet-Unie als een creatieve vrijhaven, waarin vroeger met de teksten van Europese meesters, recent meer met documentair materiaal, collectieve theaterwerken ontstaan. Zo is het uitgegroeid tot een verrassend centrum van hedendaagse kunst in het Russische Verre Oosten. Na Je n’ai pas encore commencé à vivre in 2017 komt de groep nu voor de tweede keer naar NEXT.