Macbettu

In deze Italiaanse Shakespeare komt de bard helemaal thuis

Macbeth van Shakespeare, opgevoerd in de taal van Sardinië en, in de zuivere Elizabethaanse traditie, door een volledig mannelijke cast. Daarvan droomde Alessandro Serra, oprichter van de Italiaanse theatergroep Teatropersona. De analogieën tussen Shakespeares Macbeth en de traditie in Sardinië zijn dan ook talrijk: denk aan sombere geluiden van koebellen en oude instrumenten, de verwantschap met Dionysos, de ongelooflijke precisie van de dansen en gezangen. Maar denk evengoed aan norse maskers, bloedrode wijn en een donkere winter. Serra’s Macbettu is niet de zoveelste opvoering die Shakespeare onderuithaalt, maar een kunststukje dat op geheel eigen wijze teruggaat naar het origineel. In de zangerige Sardinische tongval komt de literaire kracht van Shakespeares’ werk helemaal tot zijn recht.

Alessandro Serra in een interview met Tempi Moderni: ‘Macbeth denkt onophoudelijk aan morgen en morgen en morgen ... Hij is vreselijk vooruitstrevend en kan niet in het heden leven, dat zou hem gek maken. Daardoor is hij bijna een embleem van deze versnelde samenleving, een samenleving die voortdurend racet en die geestelijk niet klaar is om een technologie te accepteren die ons misschien onsterfelijk zal maken, maar die wel onze ziel consumeert. Door dit wanhopige niet in staat te zijn om in het heden te leven, voelt Macbeth erg levendig en dichtbij aan.’

Alessandro Serra richtte in 1999 de Compagnia Teatropersona op, waarbij hijzelf in zowat alle functies opdook: hij schreef en regisseerde, maar stond evengoed in voor de kostuums, het licht en het geluid. Met het gezelschap toerde Serra in Italië, Frankrijk, Zwitserland, Korea, Rusland, Spanje, Bulgarije, Polen en Duitsland. Macbettu is de succesvolste voorstelling uit de geschiedenis van Teatropersona: na tal van lyrische recensies werd het bij de Premio Ubu-awards, de belangrijkste Italiaanse theaterprijzen, verkozen tot beste stuk van het seizoen 2016-2017.

Alessandro Serra’s MACBETTU accomplishes just that: the unveiling of the environmental matrix of Shakespeare’s work.’ Alessandra Cutillo – Milanoteatri