Lisbeth Gruwez dances Bob Dylan

Bevlogen duet tussen dans en Dylan.

"Zo puur, spontaan en genereus. Op repeat." (De Standaard)

De opzet van deze voorstelling is geniaal in haar eenvoud: Maarten Van Cauwenberghe, de artistieke habitué van Lisbeth Gruwez, draait oude platen van Bob Dylan, en Gruwez danst. Zo ontstaat een gesprek zonder woorden, maar één van de zuiverste soort.

Al sinds haar onstaan is dit duet een klein orgelpunt van de bijzondere samenwerking tussen Gruwez en Van Cauwenberghe, die ooit groot werden in de stal van Jan Fabre en nu onder de noemer 'Voetvolk' een symbiose nastreven van het auditieve en het corporele.

Hun voornaamste wapenfeit tot dusver is wellicht wat ze zelf als de 'triptiek van het extatische lichaam' hebben omschreven, en die de voorstellingen It's going to get worse and worse and worse, my friend, AH/HA en We're pretty fuckin' far from okay omvat. AH/HA stond eerder al op NEXT Artsfestival, en het is tijdens de uitgebreide tour van It's going to get worse... dat de eerste kiem voor Lisbeth Gruwez dances Bob Dylan is gelegd.

Lisbeth Gruwez dances Bob Dylan voert je mee naar de plek waar de avond overvloeit in de nacht. Een plek waar het feest ten einde loopt en de gasten mondjesmaat huiswaarts keren, en er slechts één iemand onverstoorbaar op de dansvloer achterblijft: verzonken in dialoog met de muziek. Het is de ideale manier om het werk van de Nobelprijswinnaar in een andere verhouding te (her)ontdekken.