For Faces

In een mini-amfi theater ter grootte van een hoofd zitten vier performers, dicht bij elkaar en bij het publiek dat rond hen plaats neemt. De vier gezichten zijn het speelvlak in een subtiel panorama van tijd en plaats, een choreografisch landschap van langzaam veranderende gelaatstrekken: trillende lippen, opgetrokken wenkbrauwen, bewegende neusvleugels, op elkaar geklemde kaken, knipperende ogen, kantelende hoofden... De toeschouwer slingert tussen contemplatie omwille van de verstilling en empathie omwille van de herkenning.
De Duitse Antonia Baehr maakte vorig jaar een opgemerkte passage in België met de performance RIRE waarin ze op een klinische manier het fenomeen van 'de lach' ontleedde: niet als emotie op zich, maar als onderwerp voor een performance. Heel minutieus werkte RIRE rond klank, vorm, muziek, choreografie, drama, ritme en gebaar van het lachen. Antonia Baehrs werk onderzoekt de fi ctie van het dagdagelijkse leven en de fi ctie van het theater als spiegel. Ze onderzoekt het samensmelten van performer en toeschouwer, wiens expressies ze gebruikt als materiaal voor haar theatrale compositie.
Geen toeschouwer blijft er onbewogen bij...