End

De beelden die de media dagelijks op ons loslaten zijn het vertrekpunt van END: smeltende gletsjers, brandende wouden, onder water gelopen steden, de alomtegenwoordigheid van camera’s die ons begluren...
END toont in tien taferelen de mogelijke eindfase van een menselijke samenleving. Die taferelen worden verbonden door één enkele fi guur: de getuige die het allemaal ziet gebeuren. Terwijl de overlevende – zoals de bode in de Griekse tragedie – onophoudelijk praat, verschijnen er op de scène een reeks ‘Figuren’: machines én mensen of een combinatie van de twee. Ze bewegen zich van de ene kant van de scène naar de andere, allen in dezelfde richting. Zijn zij op de vlucht? En zoja: waarvoor? 

Kris Verdonck studeerde architectuur, beeldende kunst en dramatische kunst. Dat merk je in zijn werk: het balanceert op de grens van theater, dans en beeldende kunst. Zijn ‘theatrale installaties’ branden zich op je netvlies en blijken jaren later nóg achter je oogbollen te hangen.