Een solo van lichaam en taal

Alexandre begon met een taal waarvan Paul/a Pi de woorden niet begreep. In 2012 hoorde de Braziliaanse choreografe een indiaan van de Xavante-stam praten. Het gesprek duurde slechts twee minuten en ging kennelijk over een mannelijk initiatieritueel. De muzikaliteit van de taal en het raadsel dat ze omringde lieten Pi niet los. Eén woord verstond ze: Alexandre. Vanuit die ervaring begon Pi na te denken over de andersheid van de indianentaal, maar ook over haar eigen bestaan in Parijs. Hoe bepaalt een taal ons lichaam? Kunnen we aan woorden bewegingen verbinden? Zou er een vloeiende overgang kunnen bestaan tussen deze uitersten?

Vorig jaar voerde Pi op NEXT vijf danssolo’s uit onder de naam Ecce (H)omo. Met haar lichaam, stem en de ritmes van een Indische tablaspeler als materiaal vormt ze nu een ritueel waarin droom en realiteit, mannelijkheid en vrouwelijkheid ongemerkt in elkaar overlopen. Met veel elegantie verkent ze de ruimte waarin woorden en bewegingen versmelten. De Franse kunstcriticus Florian Gaité vatte Alexandre als volgt: ‘Ik zag de tijd niet wegtikken, en toen ik buiten kwam miste ik iets en begreep ik niet alles, maar hoe meer dagen er voorbijgaan, hoe meer ik van Alexandre houd.’

Paul/a Pi volgde eerst een opleiding in muziek, theater en butoh vooraleer de weg in te slaan van hedendaagse dans. Ze behaalde het masterdiploma ex.e.r.ce in Montpellier (2013-2015) en danste o.a. voor de choreografen Holly Cavrell, Clarissa Sachelli, Eszter Salamon, Latifa Laâbissi, Nadia Lauro, Pauline Simon en Anna Anderegg. In 2015 vervoegde Paula Pi het Scènes du Geste-team van Christophe Wavelet. Sinds 2010 ontwikkelt ze haar eigen choreografische projecten die reeds op verschillende podia en festivals in Brazilië werden opgevoerd. Ecce (H)omo was haar eerste eigen creatie in Frankrijk, waarin Pi de Affectos Humanos van de Duitse choreograaf Dore Hoyer danste: een baanbrekende compositie van het expressionisme en de moderne dans in het algemeen, op muziek van Dimitri Wiatowitsch.