Á mon père, une dernière danse et un premier baiser

Magisch eerbetoon aan de relatie tussen vader en zoon. 

"El Meddeb ontwikkelt in toenemende mate een schriftuur die verfijning en kracht combineert" (Danser Canal Historique)

Acht jaar geleden overleed de vader van de Tunesische danser en choreograaf Radhouane El Meddeb: onverwacht, dus zonder afscheid. Met de solo À mon père, une dernière danse et un premier baiser hoopt El Meddeb dat afscheid toch af te dwingen, en een manier te vinden om met zijn vader in contact te blijven.

Geïspireerd door de Goldbergvariaties van Johann Sebastian Bach en de baanbrekende choreografie die Steve Paxton hierop heeft gemaakt in 1986, danst El Meddeb zich een weg door de onbeantwoorde vragen, en de wil om zijn vader te vertellen over de Tunesische revolutie en de Arabische Lente, de dreiging van het extremisme en zijn eigen angsten in een steeds hardere wereld. À mon père is tegelijk een afscheid en een ontmoeting. Een magisch eerbetoon aan de relatie tussen vader en zoon.

Het decor is van de hand van Annie Tolleter, en is in grote mate gestuurd door het werk van Malek Gnaoui, een Tunesische pottenbakker. Hij werkt in de eerste plaats rond het thema van 'offers' en 'opoffering' en ontwikkelde speciaal voor À mon père een replica van zijn "B.S Dead Meat 0464", één van zijn bekendste keramieken.

De muziek is op haar beurt gebaseerd op de genoemde Goldbergvariaties van Bach, zoals die eerder door Glenn Gould werden geïnterpreteerd. Geluidskunstenaar Olivier Renouf heeft die hier en daar hersampeld tot een nieuw patroon, waarin ook de stilte een vooraanstaande rol speelt.

Met À mon père bevestigt Radhouane El Meddeb zijn reputatie als veelzijdig en krachtdadig choreograaf.